Beste mensen,
Het is (te?) lang geleden dat jullie via deze weg iets van mij hebben gehoord. Met een klein beetje rekenwerk realiseer ik mij dat ik ongeveer 6 maanden een “sabbatical” heb genomen van de intensieve internet-contacten en netwerken zoals Hyves en Facebook. Eea was een bewuste keuze: ten eerste was het goed voor mijzelf om even afstand te nemen. Ten tweede had ik erg veel tijd nodig voor de plannen en ideeën voor het jongerenwerk en de vormgeving daarvan.
Laat ik als eerste van deze gelegenheid gebruik maken om jullie het eea te vertellen over het jongerenwerk in onze kerk. Mijn eerste seizoen als Diaken zit er al bijna op. Nog een paar formele vergaderingen en dan begint de zomer (overigens wil dat niet zeggen dat we het hiermee “gehad hebben” voor dit jaar….. wie wat er nog komt….??) In dit eerste seizoen ben ik vooral veel bezig geweest met inventariseren, klankborden en formeren en niet onbelangrijk: ingewerkt worden als Diaken van dienst op de zondagochtend.
In gesprekken met veel mensen van verschillende achtergronden en disciplines binnen onze Gemeente heb ik ontdekt dat er duidelijk behoefte is aan vernieuwing en verandering. Stil blijven staan in onze ontwikkeling of gaan we vooruit is een veel gehoorde uiting van bezorgdheid van overigens zeer betrokken leden van de Kerk. Naar mijn mening kunnen we hier iets mee doen: nl zelf het heft in handen nemen en het verschil proberen maken. Hiervoor moeten meerdere doelen worden gesteld en eenvoudig blijkt dat allemaal niet. Geduld hebben is hier één van de sleutelwoorden.
Gelukkig worden we hierbij oa geholpen door een geweldige ontwikkeling binnen onze Gemeente. Afgelopen maanden is een denktank van jonge mensen bezig geweest om zich een beeld te vormen van “de toekomst van de Kerk”. De uitkomst is wat mij betreft reden om nog meer vertrouwen te hebben in de toekomst. Deze groep mensen bewijst hiermee te geloven in idealen, verandering en vooral ontwikkeling, van zowel zichzelf maar ook van de kerk. Persoonlijk hoop ik dat onze Kerkenraad zich realiseert hoe belangrijk dit is. Ik vertrouw erop dat, dit het geval zal zijn! Het zou betekenen dat wij aan de vooravond staan van positieve ontwikkelingen die ons ver kunnen brengen…… waarheen? God Only Knows! The Sky is the Limit.
Echter, mijn persoonlijke hoogtepunt van dit seizoen beleefde ik gisteren tijdens de Pinksterdienst in onze kerk. Door mijn taak ben ik eerder dit jaar betrokken geraakt bij de mensen die de intentie hadden om belijdenis te doen met Pinksteren. Ik vond deze voorbereiding mooi en inspirerend. Uiteindelijk bracht mij dit op het idee om zelf ook nog een keer “mijn belijdenis te bevestigen”. (voor de duidelijkheid: belijdenis bevestigen is iets anders dan belijdenis doen. Feitelijk ging ik gewoon “in de herhaling” maar dan net iets anders…..)
Ik mocht dat gisteren doen en het voelde als een voorrecht om, juist als ambtsdrager, mijn belijdenis te mogen bevestigen. Samen met twee Mariëlle en Esther die beiden belijdenis deden en onze predikant hebben we de dienst volledig voorbereid en ingevuld. Onderstaand vinden jullie de woorden van mijn belijdenisbevestiging. Als “bonus” ook nog maar even dat deel van de muziek die ik had uitgekozen voor de dienst.
Als laatste zou ik willen zeggen (ik moet wel weer gaan stoppen want soms zijn mijn verhalen te lang, heb ik dit jaar geleerd…..) dat ik geraakt ben door de vele felicitaties en positieve reacties van mensen op mijn bevestiging. Het maakt je blij en nederig als mensen tegen je zeggen: “bedankt voor je ontroerende woorden” of “succes met je werk” en “wij geloven er ook in”.
Vol moed en vertrouwen gaat het werk voort en krijgen de dromen en idealen die ik een jaar geleden voor ogen had, stukje bij beetje, meer vorm. Veel dank aan allen die hier, op verschillende manieren, aan hebben bijgedragen!
Toen ik in september 2009 werd bevestigd als Diaken had ik nog geen idee dat ik vandaag zelf zou gaan “bevestigen”. Ik ben vooral dankbaar dat het geloof in God van huis uit heb mee kregen. Die sterke basis heb ik te danken aan mijn moeder en mijn oma. Zonder hen had ik hier vandaag niet gestaan.
Als ik denk aan de talloze malen dat God mij droeg, mijn leven redde zonder dat ik het zelf in de gaten had, dan maakt mij dat ongelooflijk dankbaar en blij. Meer en meer ben ik door de jaren heen gaan beseffen hoe belangrijk Hij in mijn leven is en, nog veel belangrijker, dat we Zijn liefde en trouw moeten uitdragen naar en delen met anderen.
Dat willen en kunnen delen van geloof is de fgelopen jaren onderdeel geworden van mijn leven. Ik besef dat wij als kerk, als gemeente, een ontzettend belangrijke taak hebben in deze wereld. Onze Gemeente zou een platform kunnen en mogen zijn voor iedereen: gelovig of juist “andersdenkend”.
Ongeveer een jaar geleden besloot ik Diaken te worden voor het jongvolwassenenwerk. Een taak die ik van harte heb aangenomen, die mij voortdrijft, die mij een passie geeft om datgene te doen wat
van ons, als Christenen, verlangd wordt.
Het is een Zegen om te mogen ervaren dat er binnen onze Gemeente jongvolwassenen zijn, die mijn visie delen, die bereid zijn mee te denken
en mee te helpen om God’s gemeente ook in de toekomst te laten blijven groeien en bloeien. God’s Gemeente heeft een enorme potentie als het gaat
om geestelijke groei en hechte gemeenschapsvorming. Ik bid en ik geloof dat
het KAN!
Daarom bevestig ik vandaag mijn belijdenis, met dit getuigenis van mijn Geloof in God.
Dank u wel!
You Raise Me Up - Daniel Rodriguez
Come Thou Fount of Every Blessing - Crystal Cathedral Choir
