Twitterfeed Midzomermarkt 2013

Tweets about "#MIDZM2013"

Eenzaam op weg.....

Overdenking en voorbeden tijdens de Vesper in de Stille Week op 26 maart 2013 in de Olijftak door Anton van Dijken. Evangelielezing: Lucas 2: 40-51 Psalm van de avond: Psalm 122.

Overdenking

Na het lezen en bespreken van het evangelie van Lucas trof het mij ineens: Wat moet Jezus zich eenzaam hebben gevoeld tijdens zijn leven. Toen hij als twaalfjarige in de tempel wist en voelde dat hij juist daar op “zijn bestemming” was begrepen zijn ouders hem niet. Het kan niet anders of dit moet heel erg veel impact hebben gehad op een jongen van nog maar twaalf jaar oud. Ook al was hij, volgens de tekst al heel sterk en wijs. En dan was er ook: zijn moeder, Maria. Zij sloot alles wat er met hem gebeurd was in haar hart.

Ik heb mij geprobeerd af te vragen hoe zijn moeder het leven van Jezus moet hebben ervaren. Zij wist dat hij bijzonder was vanaf zijn geboorte en toch was het ook “gewoon” haar kind. In dit eerste en enige verhaal over de tienerjaren van Jezus wordt voor mij duidelijk dat de tegenstellingen voor Maria groot moeten zijn geweest. Als moeder maakte zij zich ongerust over haar kind die niet meer in hun reisgezelschap was. In haar wanhoop heeft ze misschien wel gedacht dat hij een ongeluk had gehad, ontvoerd was of misschien wel was gedood.

In onze tijd zijn er T.V. programma’s waarin ouders op zoek gaan naar hun ontvoerde kinderen. Mensen die wanhopig zijn en eigenlijk geen andere uitweg meer weten dan aan de hele wereld te laten zien dat zij hun kinderen missen. In de hoop dat iemand, waar dan ook ter wereld, haar kinderen heeft gezien. Sommigen van hen zeggen dat ze elke dag bidden voor de terugkeer van hun kind, soms al jarenlang. Mensen met een rotsvast geloof in Hem die hen kracht blijft geven.

Je kunt het bijna voor je zien dat Maria de tempel binnen komt stormen, als zij op zoek is naar Jezus en dat al haar wanhoop, boosheid en angst maar vast ook opluchting en blijdschap toen ze Hem zag, als een soort kruidenmengsel naar buiten komen met de woorden: ‘Kind, wat heb je ons aangedaan? Je vader en ik hebben met angst in het hart naar je gezocht.’ Woorden van een moeder die zich, ondanks de aanwezigheid van haar man en mogelijk vele anderen, drie dagen lang eenzaam gevoeld moet hebben zonder haar geliefde zoon. Tegelijkertijd geloof ik dat zij Jezus vertrouwde toen hij zei: ‘Waarom hebt u naar me gezocht? Wist u niet dat ik in het huis van mijn Vader moest zijn?’ Begrijpen deed zij Hem niet maar ze vertrouwde Hem wel. Immers, zij sloot alles in haar hart.

Maria’s kind was een bijzonder kind en Hij vervolgde Zijn levensweg. Hij koos twaalf mannen uit om Hem te volgen. Ook deze twaalf begrepen hem vaak niet. Keer op keer probeert Jezus aan hen en de mensen duidelijk te maken wat Hij wil zeggen. Vaak moet hij constateren dat men Hem niet begrijpt. Als je je probeert te verplaatsen in een dergelijke situatie dan zou je er behoorlijk wanhopig van kunnen worden. Wanneer je keer op keer niet wordt begrepen door mensen ga je aan je zelf twijfelen. Ben je wel duidelijk genoeg? Leg je het wel goed genoeg uit? Willen ze jou niet begrijpen of erger nog: willen ze jou niet?

Schrijver en priester Henri Nouwen zei eens:  “Je bent niet wat je hebt. Je bent niet wat anderen over je denken, zelfs niet wat jij over jezelf denkt. Je bent ook niet wat je doet. Je bent een geliefd kind van God.”

Geen makkelijke opdracht: Eigenlijk heb en ben je niets. Een eenzaam wezen die zich van de wereld niks hoeft aan trekken en ook niet op anderen hoeft te rekenen. Maar, God heeft je lief en dat is alles wat telt. Pasen is voor mij:  God leert ons hoe groot Zijn liefde voor ons is. Zijn liefde geeft mij kracht.

Musicalster René van Kooten kruipt as donderdag in de huid van Jezus tijdens “The Passion” in het centrum van Den Haag. Van Kooten zal omringd zijn door misschien wel duizenden toeschouwers en een paar miljoen T.V. kijkers. Jezus kende de weg die hij zou moeten gaan en Hij wist dat God hem lief had. In mijn ogen MOET Hij moet dat wel zeker geweten hebben. Zo zeker dat Hij bereid was om het offer van het kruis te brengen en zich van God en alles verlaten te moeten voelen.

Ik vraag mij af of een mens zich eenzamer kan voelen dan Jezus toen, aan het kruis. Misschien zijn moeder, Maria…. Zou zij, toen zij huilend bij het kruis stond, terug gedacht hebben aan het moment in de tempel?

Amen

Voorbeden

Lieve God, wij bidden U voor mensen die zich eenzaam voelen, zich niet begrepen voelen,  voor mensen die het gevoel hebben dat ze aan de zijlijn van het leven staan. Zo bidden wij U.

Wij bidden u voor moeders die wereldwijd in angst zitten om hun kinderen. Geef hen kracht en vertrouwen om door te gaan en op U te vertrouwen.  Zo bidden wij U.

Leer ons te beseffen dat wij U geliefde kinderen zijn. Met U is alles mogelijk. Zo bidden wij U.

Amen

Happy New Year 2013

Is er leven na een wonder?

Over herinneringen, Eva Cassidy en dankbaarheid. 

In de drukte van het dagelijks leven zou je het bijna vergeten maar ik heb de afgelopen dagen veel gedacht aan vorig jaar, rond deze tijd. Het was de periode waarin mijn broer Marco erg ziek was en zich in een uitzichtloze situatie leek te bevinden. Als door een wonder keerde het uitzicht en perspectief terug. Overigens, gun ik alle lezers hun visie op het concept “wonderen” maar voor mij was en is duidelijk dat Hij nooit heeft losgelaten wat Zijn hand ooit begonnen is……

Het ervaren van een wonder is iets speciaals…het brengt je even in een andere wereld.  Ineens is er een nieuw perspectief en beleef je met elkaar hele bijzondere feestdagen. Misschien wel de meest bijzondere ooit….

Het klinkt als een open deur maar na een wonder begint het dagelijks leven weer en komen er nieuwe zorgen, nieuwe problemen, nieuwe uitdagingen. Het wonder zorgt er zeker niet voor dat het daarna ineens allemaal vanzelf gaat.

Het is ruim 12 jaar geleden dat ik het voorrecht had om kennis te maken met de muziek van zangeres Eva Cassidy (www.evacassidy.org). Een uitzonderlijke zangeres met een bijzonder zuivere maar ook troostvolle stem. 

Zo’n anderhalf jaar later moest ik afscheid nemen van een intense zomerliefde. Tijdens die zomer had ik ook haar kennis laten maken met Eva Cassidy. Die zomerliefde verdween; de liefde voor Eva’s muziek is voor altijd gebleven.

Bij het afscheid kreeg ik van haar een paar regels van “Time Is A Healer”.  Zij schreef mij toen:

I found a picture of your smiling face
Bringing old memories
That I had locked away  
I hold the joy with the pain
And the truth is
I miss you…

Afgelopen week kwam “Time is a Healer” weer eens voorbij en het deed mij denken aan vorig jaar. Aan dat wonder. Eigenlijk was ik het alweer zo gewoon gaan vinden dat Marco er weer bovenop was. Ik voelde mij schuldig dat ik het wonder alweer vergeten was. Immers, het leven was verder gegaan en je focust je weer op wat er nu in je leven aan het gebeuren is.

Toch besefte ik afgelopen week weer eens dat mijn herinneringen mij hebben gevormd en gemaakt tot wie ik vandaag ben. Nare herinneringen maken mij verdrietig en mooie herinneringen maken mij blij. Eigenlijk kan het niet veel menselijker worden……

Vandaag, 14 december 2012 herinner ik mij de volgende regels van “Time Is A Healer”:

I found a picture of your smiling face
Bringing old memories
That I had locked away
Well time is a healer
all hearts that break
Are put back together again
'Cause love heals the wound it makes

Dankbaar en getroost en in het besef dat, ondanks alles, we altijd mogen leven met nieuw perspectief (al moeten herinneringen dat soms bij je terug halen!) wens ik alle lezers een bijzondere en inspiratievolle Kerst een veel Zegen in 2013! 

De PWZN en Sociale Media

Kunnen jongvolwassenen inspireren?

Sinds een paar weken staan de kerkdiensten van de Protestantse Wijkgemeente Zoetermeer-Noord (PWZN) in het teken van “Verhalen die bakens verzetten”. Welke inspiratiebronnen spreken ons aan? Zijn dat (alleen) Bijbelse figuren of is er meer dat ons inspireert?

Als mens en als Diaken voor het Jongvolwassenenwerk binnen deze Wijkgemeente heb ik mij ook die vragen gesteld. Ten eerste word ik geïnspireerd door mijn lieve en sterke moeder die mij een liefdevol geloof heeft meegegeven; die staat voor haar principes en idealen. Mijn lieve en bijzondere broer; alleen al door zijn aanwezigheid leert hij mij alles wat er te leren valt over naastenliefde en verdraagzaamheid.

Verder laat ik mij graag inspireren door mooie muziek, door geschiedenis, door mensen als Nick Vujicic (www.lifewithoutlimbs.org),Martin Luther King, Franciscus van Assisi, William Wilberforce en vele anderen.

Een paar weken geleden woonde ik een inspiratiedag bij van Diakenen in de Gereformeerde kerk. Ik was daar op uitnodiging. Het deed mij beseffen dat er ten eerste zoveel meer dingen zijn die de verschillende kerken (zouden moeten) binden, dan dat ze van elkaar verschillen. Belangrijker nog: ik besefte opnieuw dat “kerk-zijn” geen kwestie is van “jong en oud”. Het is een kwestie van: “jong met oud”. Ook dat is inspiratie!

Onlangs zijn we, binnen de PWZN, gestart met de 18+kring. Een gesprekskring voor jongvolwassenen tussen 18 en 25 jaar. Ik was erbij! Wat een inspiratie! Jonge mensen die aan het begin staan van de opbouw van het “volwassen leven”, die zeer bepalende keuzes moeten maken, die (meestal) een uitgesproken mening hebben over de meest uiteenlopende onderwerpen maar ook kwetsbaar durven zijn.

Het deed mij denken aan de betekenis van mijn ambt als Diaken voor Jongvolwassenenwerk. Een jongere wordt een jongvolwassene. Sommige jongeren worden door hun levensloop al “jong volwassen”, anderen blijven misschien nog wel een tijdje “jong(ere)”. En waarom ook niet? Ieder mens is uniek en heeft het recht om zichzelf te kunnen zijn.

“Diaconaat is een roeping, een opdracht voor de kerk en voor ieder gemeentelid. Diakenen zijn de aanvoerders van het diaconale werk. Diaconaat kun je zien als het maatschappelijk werk van de kerk. Diakenen staan naast mensen die in de problemen zitten. Binnen of buiten de kerk”.

Wat een voorrecht om Diaken voor jongvolwassenen te mogen en te kunnen zijn!

Website PWZN:

www.pgzoetermeer.nl/noord

Facebook:

www.facebook.com/ProtestantseWijkgemeenteZoetermeernoord

Twitter:

https://twitter.com/PWZN

YouTube:

http://www.youtube.com/PWZNZoetermeer

Luisteren naar muziek…..

Luisteren naar muziek…..

Het is ongeveer anderhalve maand geleden dat ik werd gevraagd om mee te denken met de invulling van een “Talentendienst” met het thema “Liefde onder Vuur”. Voor de niet-ingewijden: binnen de wijkgemeente waar ik als Diaken werk kennen we sinds een jaar de “Talentendiensten”; een dienst waarin kerkbezoekers in verschillende werkvormen worden uitgedaagd om aan de slag te gaan met hun talenten. Al snel was duidelijk dat het accent van deze dienst, zou komen te liggen bij God’s reactie op menselijk handelen (falen?). Eén van de werkvormen zou “iets moeten hebben“ met muziek. Dat leek mij wel wat…

Op zondagochtend 13 mei verzamelde een aanzienlijke groep kerkbezoekers zich in de Olijftak waar men vervolgens zou moeten kiezen uit drie werkvormen (naast muziek waren dit “gesprek” en “creativiteit”). Vooraf had ik bij de “muziekgroep” gedacht dat er misschien 5 a 6, in een heel gunstig geval, 10 mensen zouden zijn die wel wat zouden zien in mijn opzet. Nu vraagt u zich natuurlijk af: wat was die opzet dan?

Lezers die mij goed kennen weten dat ik een groot muziekliefhebber ben; dat ik graag luister naar mooie muziek die ook ergens over gaat. Ik hou van een mooie stem, mooi gitaarspel maar ik luister ook naar teksten en…. Misschien nog wel veel belangrijker….. ik mag graag weten waarom een tekst geschreven is; wat zit erachter; wat beweegt de uitvoerder?
Toen ik nadacht ik over de opzet was ik er vrij snel uit: ik zoek muziek uit dat wat mij betreft iets met het thema “liefde onder Vuur” te maken heeft. Liedjes die stemmen tot nadenken of zaken in perspectief kunnen plaatsen. Vervolgens luisteren we een half uur naar deze liedjes met de songteksten in de hand zodat iedereen mee kan lezen en kan voelen wat de inhoud is. We gaan er, nou eens een keertje niet, over praten…. Luisteren is OOK een talent, dacht ik.

De speellijst had ik openbaar gemaakt en iedereen kon dus bij het inschrijven op de werkvormen zien dat ik eigenlijk alleen maar moderne muziek had uitgezocht en voor het allergrootste deel gelabeld als populair maar niet Christelijk.

Optimistisch als ik, stiekem toch wel, ben had ik in onze kerk een ruimte gezocht waarin we met zeker tien mensen, comfortabel konden zitten . Geen probleem, dacht ik. Dat gaat absoluut lukken.

Mijn stoutste verwachtingen werden overtroffen toen de luistersessie zou gaan beginnen: met ongeveer dertig mensen, zaten we (en sommigen moesten zelfs staan!) in de veel te kleine maar toch ook wel heel intieme ruimte. Van jong tot oud! Verbaasd zei ik: “welkom, allemaal. Zo’n grote opkomst had ik niet verwacht….”. Ik grapte: “als u tussendoor even naar buiten wil om een luchtje te scheppen, kan dat natuurlijk ook…..”.

Het voert misschien te ver om de hele luistersessie te beschrijven maar laat ik er aantal liedjes uitpikken die het verdienen om nader verklaard te worden. Ze zijn mij dierbaar en pasten bovendien perfect bij het thema. Alsof het een soort puzzel was die ineens in elkaar viel….

Bij de eerste klanken van “Angel” van Lionel Richie, dacht ik nog…. Oei, die heeft wel een hele stevige beat…. De eerste keer dat ik het liedje hoorde dacht ik dat het een “gewoon” liefdesliedje was, zoals er zoveel zijn. Al snel hoorde ik Lionel in een interview zeggen dat hij het liedje schreef voor zijn overleden ouders. Vanaf dat moment ga je anders luisteren naar zo’n liedje……

Een liedje als dit kan heel pastoraal worden ervaren. Wat mooi dat een simpel liedje zoiets teweeg kan brengen.



“All The Answers” van Ilse DeLange bleef mij vanaf dag één bij. Waarom? Omdat ze het met heel veel emotie zong tijdens de inzameling voor de vluchtelingen uit Kosovo in 1999.



Het was in oktober 2007 toen ik het Stadstheater in Zoetermeer luisterde naar een prachtig concert van Trijntje Oosterhuis, begeleid door alleen haar gitarist, Leonardo Amuedo. Op een zeker moment zei ze: “ik ga iets bijzonders doen; ik ga een liedje van mijn vader zingen”. Zowel de tekst als de muziek van “Ken Je Mij” gaan zo diep… misschien wel één van de diepste muzikale ervaringen die ik ooit heb gehad.



Voor “This is Your Time” van Michael W. Smith zijn eigenlijk geen woorden. Hopelijk volstaat het bijgaande YouTube-filmpje om de inhoud van dit lied te kunnen begrijpen…..



Wanneer je het over Elvis Presley hebt willen de reacties nog weleens verschillen. De één begrijpt niet hoe juist hij ooit over het geloof kon zingen; voor de ander zijn er geen betere gospels dan die van The King. Hoe dan ook; “Crying in The Chapel” heeft mij altijd geraakt. Oprechter kon Elvis, wat mij betreft, niet klinken.



Enfin, nog voor het einde van de speellijst zat onze tijd erop. Het was een bijzonder half uur, zo kreeg ik ook van velen toegefluisterd. Zo voelde ik het zelf ook; kennelijk is de kracht van muziek heel belangrijk. Dat had ik natuurlijk allang moeten weten. Iets meer vertrouwen dat men mijn initiatief wel zou waarderen was op z'n plaats geweest. Had ik misschien toch nog beter moeten luisteren naar “Gold in Them Hills” van Katie Melua.



Anton van Dijken, 14 mei 2012

NB: De overige liedjes waren:

City To City – The Road Ahead

Alison Krauss – A Living Prayer

Grace Griffith – My Life

Josh Groban & Charlotte Church – The Prayer