Luisteren naar muziek…..

Luisteren naar muziek…..

Het is ongeveer anderhalve maand geleden dat ik werd gevraagd om mee te denken met de invulling van een “Talentendienst” met het thema “Liefde onder Vuur”. Voor de niet-ingewijden: binnen de wijkgemeente waar ik als Diaken werk kennen we sinds een jaar de “Talentendiensten”; een dienst waarin kerkbezoekers in verschillende werkvormen worden uitgedaagd om aan de slag te gaan met hun talenten. Al snel was duidelijk dat het accent van deze dienst, zou komen te liggen bij God’s reactie op menselijk handelen (falen?). Eén van de werkvormen zou “iets moeten hebben“ met muziek. Dat leek mij wel wat…

Op zondagochtend 13 mei verzamelde een aanzienlijke groep kerkbezoekers zich in de Olijftak waar men vervolgens zou moeten kiezen uit drie werkvormen (naast muziek waren dit “gesprek” en “creativiteit”). Vooraf had ik bij de “muziekgroep” gedacht dat er misschien 5 a 6, in een heel gunstig geval, 10 mensen zouden zijn die wel wat zouden zien in mijn opzet. Nu vraagt u zich natuurlijk af: wat was die opzet dan?

Lezers die mij goed kennen weten dat ik een groot muziekliefhebber ben; dat ik graag luister naar mooie muziek die ook ergens over gaat. Ik hou van een mooie stem, mooi gitaarspel maar ik luister ook naar teksten en…. Misschien nog wel veel belangrijker….. ik mag graag weten waarom een tekst geschreven is; wat zit erachter; wat beweegt de uitvoerder?
Toen ik nadacht ik over de opzet was ik er vrij snel uit: ik zoek muziek uit dat wat mij betreft iets met het thema “liefde onder Vuur” te maken heeft. Liedjes die stemmen tot nadenken of zaken in perspectief kunnen plaatsen. Vervolgens luisteren we een half uur naar deze liedjes met de songteksten in de hand zodat iedereen mee kan lezen en kan voelen wat de inhoud is. We gaan er, nou eens een keertje niet, over praten…. Luisteren is OOK een talent, dacht ik.

De speellijst had ik openbaar gemaakt en iedereen kon dus bij het inschrijven op de werkvormen zien dat ik eigenlijk alleen maar moderne muziek had uitgezocht en voor het allergrootste deel gelabeld als populair maar niet Christelijk.

Optimistisch als ik, stiekem toch wel, ben had ik in onze kerk een ruimte gezocht waarin we met zeker tien mensen, comfortabel konden zitten . Geen probleem, dacht ik. Dat gaat absoluut lukken.

Mijn stoutste verwachtingen werden overtroffen toen de luistersessie zou gaan beginnen: met ongeveer dertig mensen, zaten we (en sommigen moesten zelfs staan!) in de veel te kleine maar toch ook wel heel intieme ruimte. Van jong tot oud! Verbaasd zei ik: “welkom, allemaal. Zo’n grote opkomst had ik niet verwacht….”. Ik grapte: “als u tussendoor even naar buiten wil om een luchtje te scheppen, kan dat natuurlijk ook…..”.

Het voert misschien te ver om de hele luistersessie te beschrijven maar laat ik er aantal liedjes uitpikken die het verdienen om nader verklaard te worden. Ze zijn mij dierbaar en pasten bovendien perfect bij het thema. Alsof het een soort puzzel was die ineens in elkaar viel….

Bij de eerste klanken van “Angel” van Lionel Richie, dacht ik nog…. Oei, die heeft wel een hele stevige beat…. De eerste keer dat ik het liedje hoorde dacht ik dat het een “gewoon” liefdesliedje was, zoals er zoveel zijn. Al snel hoorde ik Lionel in een interview zeggen dat hij het liedje schreef voor zijn overleden ouders. Vanaf dat moment ga je anders luisteren naar zo’n liedje……

Een liedje als dit kan heel pastoraal worden ervaren. Wat mooi dat een simpel liedje zoiets teweeg kan brengen.



“All The Answers” van Ilse DeLange bleef mij vanaf dag één bij. Waarom? Omdat ze het met heel veel emotie zong tijdens de inzameling voor de vluchtelingen uit Kosovo in 1999.



Het was in oktober 2007 toen ik het Stadstheater in Zoetermeer luisterde naar een prachtig concert van Trijntje Oosterhuis, begeleid door alleen haar gitarist, Leonardo Amuedo. Op een zeker moment zei ze: “ik ga iets bijzonders doen; ik ga een liedje van mijn vader zingen”. Zowel de tekst als de muziek van “Ken Je Mij” gaan zo diep… misschien wel één van de diepste muzikale ervaringen die ik ooit heb gehad.



Voor “This is Your Time” van Michael W. Smith zijn eigenlijk geen woorden. Hopelijk volstaat het bijgaande YouTube-filmpje om de inhoud van dit lied te kunnen begrijpen…..



Wanneer je het over Elvis Presley hebt willen de reacties nog weleens verschillen. De één begrijpt niet hoe juist hij ooit over het geloof kon zingen; voor de ander zijn er geen betere gospels dan die van The King. Hoe dan ook; “Crying in The Chapel” heeft mij altijd geraakt. Oprechter kon Elvis, wat mij betreft, niet klinken.



Enfin, nog voor het einde van de speellijst zat onze tijd erop. Het was een bijzonder half uur, zo kreeg ik ook van velen toegefluisterd. Zo voelde ik het zelf ook; kennelijk is de kracht van muziek heel belangrijk. Dat had ik natuurlijk allang moeten weten. Iets meer vertrouwen dat men mijn initiatief wel zou waarderen was op z'n plaats geweest. Had ik misschien toch nog beter moeten luisteren naar “Gold in Them Hills” van Katie Melua.



Anton van Dijken, 14 mei 2012

NB: De overige liedjes waren:

City To City – The Road Ahead

Alison Krauss – A Living Prayer

Grace Griffith – My Life

Josh Groban & Charlotte Church – The Prayer